Splinter woont samen met zijn ouders, broers en zusje in het dierenopvang- en educatiecentrum Pierewiet. Pierewiet is bovendien ook een therapiecentrum, omdat Splinters vader Pier van Putten er probeert mensen van hun angst voor dieren af te helpen. Ten slotte is het ook een insectenrestaurant omdat Pier er lessen ‘koken met insecten’ geeft. Tot grote ergernis van zijn moeder Suus is Pier een ramp als het op papieren aankomt. Hij heeft ongetwijfeld een groot hart voor dieren, maar net dat doet hem de das om: hij kan geen dieren weigeren. De nieuwe milieubeambte Piet Jansen ziet echter niets door de vingers en zonder pardon sluit hij het opvangcentrum. Naast de problemen thuis wordt Splinter ook nog eens geconfronteerd met allerlei geheimzinnige verdwijningen in de klas. Samen met zijn vriend Abdi probeert hij alle problemen op te lossen. Splinter slaagt erin om van de juf toestemming te krijgen om een aantal overtollige schildpadden mee te brengen naar school en ook voor de vleermuizen vinden hij en Abdi een nieuw onderkomen. Een nieuw baasje vinden voor de slangen is een ander paar mouwen. En dan verdwijnen de schildpadden spoorloos. Wie heeft het gedaan? Zou het vreemde, nieuwe meisje Noortje soms meer weten?
Fabien Van Kempen heeft haar karakters heel realistisch neergezet en schetst mooi de wrevel tussen de ouders. Ze kennen elkaars kleine kantjes door en door en worden daar boos om, maar toch houden ze van elkaar en doen ze hun best om elkaar te ontzien. Zelfs de nevenfiguren worden niet zonder meer zwart-wit afgeschilderd. Joost, de stiefzoon van Splinters juf is een ware pest, maar hij houdt toch van dieren. Van Kempen maakt haar boek aantrekkelijk voor jonge speurders door allerlei aanwijzingen in haar verhaal te verwerken. Aandachtige lezers zullen sneller dan de personages achterhalen dat Noortje de dochter van Piet Jansen is. Hoewel Van Kempen haar lezers dit plezier gunt, houdt ze de uiteindelijke ontknoping toch nog spannend en slaagt erin om het verhaal met een verrassing te eindigen.
De situaties die ze beschrijft zijn soms hilarisch en Van Kempen doet dit in een beeldrijke en originele taal. Zo houdt Splinter een ‘vinddingenboek’ bij en haarkrulletjes veren op en neer ‘als papieren muizentrappetjes’.De kleine en grote aquareltekeningen van Linde Faas sluiten direct aan bij het verhaal. De cirkelvormige ogen met puntjes erin en wijd uitstaande haren van de meeste personages geven hen iets indringends en haast onaards.
Pierewiet sluiten? Dat nooit! introduceert een grappige, warme familie met een aantal gekke gewoontes maar heel veel liefde voor dieren. Het is uitkijken naar de volgende delen van deze serie. [Natascha Coene] Verberg tekst

Dierenopvang Pierewiet van Splinters vader wordt gesloten door een overijverige ambtenaar. Splinter en zijn nieuwe klasgenootje Noortje doen er alles aan om onderdak te vinden voor het teveel aan dieren. Spannende, vlotte schrijfstijl met gevoel voor relativering, hilariteit en liefde voor mens en dier. Voor je fouten durven uitkomen speelt een belangrijke rol. Gedachten en gevoelens van de twee kinderen worden gedetailleerd en inleefbaar verwoord. Oplossingen voor verschillende problemen zijn kindvriendelijk en origineel. Hier en daar valt er lekker te griezelen. Er is gewerkt met de tegenwoordige tijdsvorm. De indeling in hoofdstukken, het gebruik van vrij korte zinnen, eenvoudige woorden, fladderzetsel en dialogen vergemakkelijken het lezen. Het geheel wordt ondersteund door sfeervolle aquarelpentekeningen in zwart-wit; de personages hebben relatief grote hoofden met kogelronde ogen. Aantrekkelijke omslag waarop het gezin van Splinter temidden van dieren te zien is. Vanaf ca. 9 jaar.