Een cicade werkt al 17 jaar als databeheerder op een groot kantoor. Foutloos doet hij zijn werk, verzuimt nooit, maar tot waardering leidt dat niet. Promotie zit er – zeker voor een cicade – niet in. Even dreigt een doemscenario als de pensioengerechtigde leeftijd is bereikt. Maar de cicade vliegt echter letterlijk en figuurlijk uit met zicht op een mooie toekomst. Shaun Tan maakt (prenten)boeken voor alle leeftijden en dan vooral voor hen die bevreemdende, literaire kunstwerken waarderen. Thematieken als onderwaardering, eenzaamheid, buitenstaanders en grauwheid van een werkend leven komen aan bod in de staccatoachtige tekst die op alle tekstpagina’s eindigt met het treurig klinkende ‘Kri, kri’ dat op de laatste bladzijde anders klinkt als de mensheid te kijk gezet wordt. De geschilderde omgeving is grijs en grauw en past perfect in het onheilspellende en troosteloze decor dat Tan de kijker voorschotelt. De cicade steekt met zijn groene kop en bolle ogen duidelijk af, ook al draagt hij een pak met stropdas. Hij wordt soms letterlijk vertrapt, en verschuilt zich vervolgens in een stil hoekje. Fabelachtig prentenboek, heel erg mooi, maar door de gelaagdheid niet eenvoudig. Onder begeleiding vanaf ca. 12 jaar. Verberg tekst

Wist je dat een cicade zeventien jaar onder de grond verblijft voor hij de wereld betreedt en zich ontpopt van larve tot een volwassen dier? In het boek 'Cicade', werkt de cicade voor zeventien jaar in een bedrijf waarna hij met pensioen gaat. De cicade duikt in de ondergrondse wereld van de werkende mens en dat valt hem zwaar. Hij wordt geschopt door collega’s, wordt nooit bedankt voor het werk dat hij verricht en neemt nooit een dag verlof. Na zeventien jaar mag de cicade op pensioen, maar niemand bedankt hem. “Kri kri.”

'Cicade' is een triestig verhaal, met een hoopvol einde. Via humor, sarcasme en de nodige afstand wordt een verhaal geschetst waar we ons als volwassenen in herkennen. De druk van alledag, dag in dag uit hetzelfde patroon en de nood aan voldoening en dankbaarheid. 'Cicade' is een kritiek op de mensheid en hoe die zich gedraagt. Het is bijna onmogelijk om als lezer geen medelijden met de cicade te hebben. Met weinig woorden weet het verhaal te raken en doet ons nadenken over ons eigen doen en laten. Het verhaal leest als een gedicht en de tekeningen zijn sprekend. Door de illustraties is het niet moeilijk om je een leven als de cicade voor te stellen. En toch is het niet allemaal kommer en kwel. Het einde is een verrassende omslag die de lezer doet glunderen. “Kri kri.”

Het is een boek om met kinderen over in gesprek te gaan en om samen over na te denken. De cicade mag dan wel een insect zijn, hij staat dichter bij de realiteit dan de mens zou kunnen. Een absolute aanrader, voor jong én oud. “Kri kri.”

Verberg tekst